سمسور

کله به مې د يوې ناليدلې ښکلا په ليدو د خپل خوږمن زړه دغه نا ارامه اواز غلى شي؟

پوهېږې چې کله به هم تا راته پخپلو پستو شونډو د مينې او بېلتون خبرې کولې ؛ نو پر ما به څه تېرېدل؟ زه ښه پوهېږم چې ته هم ددې دردناکه خلوص  نه خلاصه نه يې،زړه به دې همېش غواړي چې په څنګ کې مې اوسې او هره شېبه هم د ځان او هم زما لپاره اختريزه کړې، ته هم دې ورځې ته سترګې او لېمې په لاره ږدې او ما هم په دغه هيله خپلې سترګې ستا د راتلو په لور کږې نيولې دي او ماشومانې هيلې مې ستا د راتلو لار څاري، ستاد نه شتون په وير کې مې سترګې د بېلتون په بالښت اوښکې وچوي،شپې،شپې په ويښه تېروي، خو ته بيا هم خپل ستړي کوونکي ضد پسې اخيستې يې او وايي، چې ستا د ليک ځواب نه شم درکولى،ځکه چې اوس دې  نه پېژنم.

 

١٣٩٠/٧/٦