- 4 کاله دمخه (21/09/2020)
- استاد ګل پاچا الفت
- 1296
زه چې ورغلم هغه په كوټنۍكې ناست و، سر يې په ګرېوانه كې ښكته كړى و، فكري عبادت يې كاوه.
كله چې هغه سر راپورته كړ او پر ما يې نظر ولوېده، ما خپله تحفه يو د پړانګ پوستكى او يو غزنيچى پوستين د هغه په مخ كې كېښوده.
هغه وويل: دا يو د ظالم پوټكى دى، ځكه له پښو لاندې لوېږي، دا بل د ضعيفانو له پوستكو نه جوړ دى او پر غاړې پورې تعلق نيسي.
د شاعر تحفه بايد همدغسې وي او همدغه معنى ولري.
دى بايد دا دوه منظرې همدغه راز وښيي او خلك په دغه رمز ښه پوه كړي.
په دغو خبرو زه له خوبه راويښ شوم او په خوب كې د خپل خوب په تعبير پوهيدلى وم.