سمسور

تاریخ برگزاری انتخابات پارلمانی مشخص نشده و یکی از پیش زمینه‌های برگزاری انتخابات، توزیع تذکره برقی می‌باشد. همچنین یکی از راه‌های جلوگیری از فساد و ورود بیگانه‌گان به کشور، داشتن تذکره‌های برقی است، اما دیده می‌شود که برخی‌ تلاش‌ها برای پیش کشیدن موضوعات قومی و جلوگیری از توزیع تذکره‌های برقی صورت می‌گیرد.

برگزاری تظاهرات‌‌ها برای اعتراض به مسایلی همچون درج کلمه افغان و عدم درج آن، یکی از این تلاش‌هاست که از سوی برخی به اصطلاح روشنفکران کشور صورت می‌گیرد، اما آنان فراموش ‌می‌کنند که حکومت افغانستان سه دهه جنگ از جمله جنگ‌های داخلی سر چنین موضوعاتی را پشت سر گذاشته و نتایج آن به شدت شهروندان کشور را متاثر کرده است. آنان یا فراموش کرده اند یا عمداً به خاطر نمی‌آورند که برای یک باشنده فقیر ولایت پکتیا، نورستان، کنر، قندهار، کابل، بامیان، غزنی، هرات و..... درج کلمه افغان یا هر قومیت دیگری تفاوتی ندارد، برای آنان همین که زیر سایه صلح زندگی کنند و مجبور نباشند برای حفاظت از خانواده‌شان و پیدا کردن لقمه نانی سلاح به دوش بکشند، کفایت می‌کند. 

در تذکره‌های برقی نوشته شده است که "جمهوری اسلامی افغانستان" در اینجا به دو مساله به خوبی تاکید شده است، یکی دین که همانا اسلام است و دیگری افغان بودن شهروندان افغانستان است. اما وقتی پای درج کلمه یا حذف کلمه‌ای به میان می‌آید، برخی‌ها خود را تیکه‌داران آدرس‌های قومی دانسته، تلاش می‌کنند از گلوی یک قوم سخن بگویند. در صورتی که خواست شهروندان افغان، توزیع تذکره‌های برقی خواه با درج کلمه قومیت یا عدم درج آن است. 

اگر از اکثریت مردم افغانستان نظر خواهی شود، آنان پشت هیچ یک از تیکه‌داران قومی را نخواهند گرفت، بلکه برای آنان گرفتن تذکره و حل مشکلات بعدی چون فساد و برگزاری انتخابات مهم‌تر است. 

متاسفانه کسانی که در تلاش قومی سازی مساله توزیع تذکره هستند، یا نمی‌دانند یا آگاهانه قدم در راهی می‌گذارند که کشور را به سوی بحرانی دیگر سوق می‌دهد. افغانستان هنوز کمر از بحران انتخابات گذشته راست نکرده است و تنها راهی که می‌تواند جلو بحران‌های انتخابات های بعدی را بگیرد، توزیع تذکره است. اما ادامه جر و بحث‌ها و تداوم تظاهرات علیه درج یک کلمه یا حذف یک کلمه، می‌تواند کشور را به سوی یک بحران تازه و نفس گیر دیگر ببرد و آن مساله قومیت است. 

جنگ‌های داخلی به خوبی خط سرخ‌ها قومیت را به ما نشان داد، جنگی که هیچ برنده و بازنده‌ای نداشت، اما قربانی اصلی آن مردم افغانستان بود.

امیدواریم روشنفکران ما، قبل از آن که کشور را به سوی بحران تازه‌ای سوق دهند، به خود آیند و اجازه ندهند که جر و بحث‌ها پیرامون درج یک کلمه و حذف آن، بار دیگر از مردم افغانستان قربانی بگیرد. 

همچنان در کنار اینکه مردم باید حساسیت داشتن تذکره‌های برقی را درک کننده و به ناحق کمر مخالفت‌های بی اساس را نبندند، دولت نیز باید توجه داشته باشد که ثبت و ذخیره معلومات نفوس کشور بسیار با ارزش است و در حفظ، نگهداری و مواظبت از دیتابس‌های این بخش هوشیار باشد.

نگرانی‌هایی مطرح شده که ذخیره‌گاه‌های معلومات تذکره‌های برقی مصونیت خوبی ندارند و اگر چنین باشد، حکومت و و نهادهای مسوول باید با جدیت آنرا دنبال کنند و در پی راه حل باشند.