- 4 کاله دمخه (21/09/2020)
- بهادر غزنوی
- 1247
داستان غم انگیز ربودن و قتل اباسین، همه‌ی مردم افغانستان را شدیداً متاثر کرد. اباسین کودک 14 ساله، از منطقه کارته نوکابل اختطاف شده بود. اختطاف‌چیان پس از این که خانواده‌ی اباسین پول درخواستی آن‌ها را تکمیل کرده نمی‌تواند، نخست انگشت وی را قطع کرده و به خانواده‌اش می‌فرستد و سپس وی را به شکل بی‌رحمانه‌ای به قتل می‌رساند. قاتلین وی بازداشت شده و تمام مردم افغانستان در انتظار مجازات علنی آن‌ها می‌باشد. این تنها اباسین نیست، بلکه سرگذشت غمبار او، مصداقی از یک تراژدی طولانی و پرتکرار و نمونه‌ای از یک اپیدمی در جامعه افغانستان می‌باشد.
داستان غم انگیز اباسین، راوی درد و رنج هزاران کودک مظلوم و انسان بی‌پناه افغانی است که متاسفانه در آتش ترور، دهشت و وحشت می‌سوزند. این تنها یک مورد از یک تراژدی پرتکرار است که به رسانه‌ها درز کرده است وگرنه روزانه کودکان زیادی قربانی ترور، اختطاف و جنایت می‌شوند و قبل از این که کسی با خبر شود، دفن و فراموش می‌شوند.
گروه‌های تروریستی و باندهای تبهکار متاسفانه افغانستان را به یکی از کشورهای خطرناک برای کودکان و زنان تبدیل کرده است. این دو قشر با انواع تهدیدات و چالش‌ها در این جغرافیا مواجه بوده و همواره قربانی می‌گردند. کودکان قربانیان اصلی و دم دستی خشونت و جنگی است که تروریستان بر مردم افغانستان تحمیل کرده است. در حدود چهل فیصد تلفات غیرنظامی را در حمله‌های تروریستی در افغانستان کودکان تشکیل می‌دهد. افزون برآن، این کشور به دلایل مختلفی، به اهداف گوناگون چون استفاده‌های جنسی، تعلیمات تروریستی، استثمار و بهره کشی در شرکت‌های تولیدی و گماشتن به کارهای شاقه اختطاف و قاچاق می‌شوند.
فقر روز افزون، بی‌کاری و عدم دسترسی به امکانات و لوازم زندگی برای افغان‌ها از جمله عواملی است که کودکان و نوجوانان از این کشور به صورت اختطاف و قاچاق به بیرون انتقال می‌یابند. دوران سیاه طالبانی زمینه ساز تمام این وقایع و فجایع بوده، صدها هزار کودک و نوجوان را به کام هیولاهای خانمان برانداز اختطاف و استثمار نامشروع سپرد، اما در پانزده سال گذشته که بسترهایی برای زندگی نوین در افغانستان فراهم آمده است، این مشکل کماکان ادامه یافت و هنوز کودکان در سراسر کشور قربانی می‌شوند.
در این سال‌ها، شعارها و گفته‌ها به مراتب بیشتر از عملکردها بوده است. ارزش‌ها در قالب تیوری‌ها مطرح شدند و طرح‌ها و پلان‌ها همچنان در صفحات نوشته شده به شکل کلمات و جملات باقی ماندند. موجودیت گروه‌های خودسر مسلح در شهرها و قصبات افغانستان، بسترهای اختطاف و قاچاق انسان را گسترش دادند و زمینه‌های گریز از قانون را برای عناصری که به قانون شکنی عادت دارند فراهم کردند.
این مشکل و چالش عمده در کشور تا زمانی فروکش نخواهد کرد که مشی تساهل و بردباری در برابر تروریست‌ها و آدم رباها تغییر نکند. بارها دیده شده است که اگر گروهی از سوی نیروهای امنیتی به جرم اختطاف یا تجاوز بر اطفال باز داشت می‌شوند، پس از چندی به شکل مرموز و در کمال ناباوری با رشوه، فشار و انواع اعمال نفوذها و روش‌ها از بند رها می‌گردند و برای ادامه جنایت جری‌تر می‌گردند.
بخشی از این شبکه‌های مافیایی و آدم کش در باندهای بزرگی هستند که در منابع قدرت و افراد با نفوذ و زورمند ریشه دارند. بخش عمده‌ای از تمام باندهای جنایت کار و مافیاهای حرفه‌ای که در افغانستان فعالیت می‌کنند، از سوی حلقه‌هایی در حاکمیت به شکل پنهان حمایت شده و می‌شوند.
فقط زمانی می‌توان به این تراژدی پرتکرار خاتمه داد که دولت مشی قاطع و سازش ناپذیر را در برابر جنایت کاران و حامیان آن‌ها در پیش بگیرد. دولت بی‌هیچ ملاحظه‌ای و بدون اندک‌ترین سازشی، عاملان اختطاف، قتل و تجاوزهای جنایت کارانه بر اطفال را اعدام و افغانستان را به جهنم باندهای مافیا و شبکه‌های تبهاکار تبدیل نماید. به فرهنگ مصئونیت از قانون برای همیشه خاتمه دهد و با تمامی عوامل و کسانی را که در پشت ماجراهای تکان دهنده و شبکه‌های تبهکار محرز و ثابت می‌گردد، برخورد قاطع و قانونی نماید.
حکومت اگر می‌خواهد رویدادهای غم انگیز «اباسین» دوباره تکرار نگردد، باید هرچه زودتر عاملان این جنایت را در ملاء عام اعدام کند و حکم قانون را بر تمامی اختطاف چیان و تبهکارانی که در زندان‌ها هستند، اجرا نماید.
سرخط ورځپاڼه