سمسور

چرا به آغاز گفتگوهای صلح در قطر خوشبین باشیم؟

• 4 کاله دمخه (27/11/2020)
• نیلوفر مستعد
• 1155

بن بست مذاکرات صلح در دوحه میان هیئت دولت جمهوری اسلامی افغانستان و طالبان بر سر توافق در مورد طرح طرزالعمل یا راهکار مذاکرات پس از بیش از دو ماه گفتگو های دوامدار میان دو طرف بالاخره شکست و امید تازه ای را برای ملت مظلوم و رنج دیده ما که یگانه امید و آرزو شان یک صلح دایمی در کشور است به ارمغان آورد.

  با شکستن بن بست مذاکرات صلح دوحه میان اعضای هیئت گفتگو کننده دولت و گروه طالبان و ورود شان به مرحله ی جدید و رسیدن به یک توافق و جستجوی راه حل بحران و جنگ و خونریزی از راه گفتگو یک بازی دیگر برای ملت صلح دوست ما که از چندین دهه بدینسو به آرزو یک صلح سرتاسری در کشور اند، امید برای دست یافتن به صلح پایدار و عادلانه بوجود آمده است.

مردم افغانستان که همواره قربانی این جنگ های خانمان سوز و تحمیلی برای منافع دیگران بودند // هستند، با تأکید بر درس گرفتن از حوادث بیش از چهار دهۀ به این باور هستم که جز گفت و گو و حل قضایا از راه های مسالمت آمیز و تأمین عدالت و برابری نمی توان به صلح پایدار دست یافت؛ امیدوارم از این پیشرفت ها در مذاکرات صلح دوحه استقبال صورت گیرد و توقع دارم که توافقات تازه در بارۀ آجندا و طرزالعمل مذاکرات میان طرفین، راه را به رسیدن به توافق در موضوعات مهم و بنیادین هموار کند و ما در پایان این مذاکرات شاهد پایان بحران کنونی و جنگ و خونریزی و آمدن صلح پایدار و عادلانه در کشور باشیم.

ملت غیور و صلح دوست ما ضمن تقدیر و تحسین از شایستگی و هوشیاری و استقامت هیئت مذاکره کنندۀ دولت جمهوری اسلامی افغانستان از آنان می خواهد که با که ارادات قوی، صبر و استقامت این راه دشوار را طی کنند و کشور و ملت رنجدیدۀ افغانستان را به ساحل امان از فتنه و جنگ و رهایی از بحران کنونی برسانند و هم چنان از طالبان می خواهد که با استفاده از اوضاع پیش آمده تلاش کنند هر چه زودتر از تشدید خشونت دست بکشند و  آتش بس را به عنوان پیش زمینهٔ صلح و مقتضای مذاکرات بپذیرند و به این بحران و جنگ خانمان سوز پایان بخشند و زمینۀ زندگی توام با آرامش و صلح پایدار را برای فرزندان خود و نسل های امروز و فردای این سرزمین مهیا سازند.

چون صلح در دین مقدس اسلام از اهمیت و ارزش والای برخوردار است، زیرا به وسیله آن آشتی و سازش به میان آمده اختلافات و کشمکش های اجتماعی افراد و اقشار مختلف جامعه از بین میرود و محبت و برادری جایگزین آن می گردد. زمانی که میان دو نفر یا دو گروه، صلح و آشتی برقرار می شود، خصومت و کشمکش میان آن ریشه کن شده و هر دو طرف منازعه از هم راضی میگردند و بدین ترتیب اخلاق اجتماعی بر جامعه حاکم می شود، که تمام افراد جامعه اعم از طرفین منازعه و کسانی که در منازعه دخیل هم نیستند به صورت عادی و نورمال زنده گی خود را سر از نو آغاز نموده و به دور از تشویش جنگ در فضای سالم و آرام به زنده گی روزمره خود ادامه می دهند.

بنابر این برقراری صلح و سازش از مهمترین انگیزه های مصلحت های شرعی بوده که اخوت و برادری اسلامی را در میان ساکنین با هم برادر و اتباع یک کشور و طرفین منازعه محقق و شریعت مقدس اسلام نیز بدان تاکید نموده، چنانچه الله متعال می فرماید:ترجمه:(فقط مومنان برادران همدیگرند،پس میان برادران خود صلح و صفا برقرار کنید)

همچنان ملت رنجدیده ما که همه هست و بود شانرا طی چهار دهه جنگ از دست داده، اکنون با در نظر داشت اوضاع بیشتر از پیش نیازمند است تا متحد و هم نظر در این مرحله عمل بکند و از همه احزاب و گروه ها و شخصیت های بارز سیاسی توقع می رود تا بر مبنای مشترکات در یک جبهۀ وسیع برای آیندۀ شکوهمند افغانستان قرار گیرند؛ و از دولت جمهوری اسلامی افغانستان نیز تقاضامندیم تا در این راستای از هیچ نوع سعی و تلاش دریغ نورزند و زمینۀ دست یافتن به یک صلح پایدار که همانا یگانه آرزو و امید ملت افغانستان است  فراهم نماید.

ضمناَ‌ ملت واحد افغانستان از سازمان ملل متحد و جامعهٔ جهانی و کشورهای منطقه نیز می خواهد که از هیچ تلاشی در موفقیت این مذاکرات دریغ نورزند تا افغانستان با صلح و ثبات بتواند در امنیت و ثبات منطقه و جهان به عنوان عضوی فعال نقش بازی کند.