با شروع گفتگوهای صلح دوحه میان هیئت های دولت افغانستان با گروه طالبان، امیدواری ها براین شد، تا شاهد پایان خونریزی و انتحار در کشور باشیم. مردم ما که بیش از چهار دهه است، در میان دود، جنگ و باروت نفس می کشند، با آغاز گفتگوها صلح امیدوار به پایان این سرنوشت نامیمون و سیاه شان شدند، و بابت تغییر این سرنوشت آماده شدند، تا هر هزینه ای بپردازند. برای گذار از این نگونبختی، برای عبور از این شب تار، می باید هر هزینه ای را پرداخت اما غیر از حکومت موقت. گمانه زنی ها مبنی بر ایجاد حکومت موقت که گویا در مذاکرات زلمی خلیلزاد نماینده ویژه امریکا با نماینده گان طالبان مطرح شده است، و براساس این طرح آمریکا با طالبان بر سر یک دولت موقت به مدت کمتر از دوسال توافق رسیده اند. امری که به شدت از جانب سفارت امریکا مقیم کابل رد گردید. در اعلامیه که سفارت آمریکا منتشر کرد. شارژدافیر این سفارت کفت، آمریکا از تشکیل حکومت موقت در افغانستان، طرفداری نکرده است. راس ویلسون از طریق توییتر همچنان نوشت که نتایج مذاکرات صلح افغانستان به مردم افغانستان بستگی دارد. به گفتۀ او ایالات متحده، معتقد است که نتایج این مذاکرات باید انعکاس دهندۀ آرزوهای مردم افغانستان باشد. مردم افغانستان که تجربه تلخ آنارشیسم و بی حکومتی را کشیده اند، بیش از هر کسی پیامد گسست دولت را درک می‌کنند. حکومت موقت را دور باطل میدانند. مردم افغانستان هرچه در این بیست سال هزینه کردند، قربانی دادند، رنج کشیدند، اجازه نمی دهند، تا سیاستمداران اپورچونیست، فرصت طلب، بی تعهد و فرومایه. سیاستمدارانی که نه با خدایشان تعهد دارند، و نه به خاک شان، چون کرکس های لاشخور منتظر طعمه اند، سرنوشت شان از سر بنویسند. گفته می‌شود که به تازگی یک جمع از این فرومایه گان بی تعهد به پاکستان رفته اند، تا خواب های بی تعبیر پاکستان که همان دولت مزدور و گوش به فرمان اسلام آباد باشد، در کابل زیر نام حکومت موقت شکل دهند. پاکستان همیشه مراقب بوده تا دولت مقتدر در کابل سرکار نیاید، زیرا دولت مقتدر می‌تواند منافع اسلام آباد را به خطر بیندازد. مطلوب پاکستان دولت های مزدور شبیه طالب در گذشته و حکومت موقت در شرایط فعلی است. شکی نیست که حکومت فعلی کمبودی ها نارسایی ها دارد، اما قطعا حکومت موقت نمی تواند بدیل خوبی برایش باشد. پاکستان که از چهار دهه قبل مستقیم با سرنوشت مردم افغانستان بازی می‌کند، از روزگاری که کمک های دنیا به جهاد افغانستان سرازیر می‌شد و پاکستانی بیش از هر کسی از آن نفع برد و میلیون ها دلار به حسابش واریز شد. پاکستانی ها از آن زمان به بعد به مفت خوری عادت کرده و مانند دزدان سرگردنه به جان مردم افغانستان افتاده اند. ناگزیر است تا شعله های جنگ و ناآرامی را در افغانستان ادامه دهند. بخش دیگر واقعیت جنگ افغانستان موضوع جنگ به مثابه تجارت است که طالبان تاجران خون و عزت مردم افغانستان هرزگاهی این سرزمین را به حراج میگذارند. جنگ افغانستان با مسایلی چون موادمخدر، تجارت سلاح، قاچاق انسان و ... گره خورده است. این واقعیت که جنگ طالبان و گروه های تروریستی در افغانستان فکری نیست. آنها که چنین می پندارند بر اساس مسائل ایدئولوژیک است حرف پوچ و بی معنی است.باری امرالله صالح معاون نخست ریاست جمهوری گفته بود پاکستان یک دولت شیطانی است. شیطان به مفهوم واقعی چون از کشتن انسان از خراب کردن جامعه، از آواره ساختن یک ملت ابایی ندارد، همه ای این مسائل را زیر پرچم دین انجام می‌دهد. همان تعریفی که در قرآن در مصداق منافق آمده به پاکستان صدق می‌کند، و بیشتر از آن بر ناخلفان خودی که سر بر آستان اسلام آباد برده و کمر به بربادی این خاک بسته اند.