اوس مهال د طبقه بندې له لحاظه موږ کوچیان په دوه طبقو ویشلی شو، يو ته یې ساکن (هغوې چې مېنې معلومي وي له یو ځای څخه بل ځای ته کوچ نه کوي) .
دویمه طبقه بیا عُبري کوچیان دي، دوې د موسم بدلیدو سره سم له يوې سیمې بلې سیمې ته کوچیږي.
نو موږ د کوچیانو تعریف اوس دواړو طبقو ته په کتو په لاندې ډول کولی شو.
ساکن کوچیان هغه کوچیانو ته ویل کیږي، چې مينې یې معلومې د موسم بدلیدو سره له يوځای څخه بل ځای ته کوچ نه کوي، خو د عاید منبع یې مالداري وي.
عُبري کوچیان هغه چاته ويل کېږي چې د موسم په بدلېدو او د اړتیاوو رفع کولو له پاره له يوه ځاى څخه بل ځاى ته کډه کوي .
او د افغانستان اکثره وګړي د کوچي قشر پورې اړوند کیږي، د بيلا بېلو قومونو څخه تشکیل شوي دي، زیات شمير یې د پښتون ټبر جوړه وي.
په افغانستان کې د کوچيانو ژوند تر لرغوني زماني پورې رسیږي، تاریخ یې په بېلا بیلو زمانو کې یې د ډېرو کړنو ګواهي ورکوي.
په ننې افغانستان کې د کوچي ساکانو قبیله له نورو هغو ډېره مخينه لري، ننې ننګرهار سربیره ارکوزیا، مرغاب او بامیانو کې یې ژوند تیره و، کوشاني امپراتورانو د ساکانو پورې اړه لرله، د وخت په تيرېدا یې د کوچیتوب ژوند ته شاه کړه او د ېنشین ژوند یې غوره کړه.
په ننې افغانستان کې د کوچيانو ګڼ شمیر قبایل په مختلفو ولایتونو کې ژوند کوي، د هغوې له جملې یې يوه لغمان ولایت دی.
په لغمان ولایت کې د کوچيانو بېلا بيل قومونه لکه: ساپي، ساکان، احمدزي، ابراهیمخل، ادریمزي، اسحاقزي، اوریاخیل، اکاخیل، بابکرخیل، بیټنې، زرکبه، محمدزي، شینواري، سړبندي، فتح خيل، تره خيل بارکزي او داسې نور ژوند کوي، په ځينو قومونو کې اکثره کورنيو د کوچيتوب ژوند ته شاه کړي او د کوچيتوب ژوند په ځاي یې د دېنشېن ژوند غوره کړای دی، لوې لامل یې د دولت نه پاملرنه د کوچي لوې ټبر ته بولي، هغوې وايي د کوچيانو ژوند اسنتیاو لپاره دولت دومره پاملرنه نه دی کړي چې باید شوی وای نو ځکه یې هلته ژوند سخت ګاڼه او کوچیتوب یې پرېښود.
ځينې پوهان لغمان ته د کوچیانو راتګ د لمپاتا له نوم سره جوخت بولې، هغه وخت اوسنی لغمان د کابل یو جز و، کله چې اسکندر مقدوني په کال ۳۵۶ ق ميلاد په کابل او اوسنې ننګرهار، شاو اخوا سیمو حملې وکړي او د نومه وړو ولایتونو اوسیدنکي د لمپاتا (اوسنې لغمان) ځینو ساحو ته وکوچیدل او هلته یې د کوچیتوب ژوند غوره کړه.
دې وخت په لغمان کې ځينو نورو قومونو هم ژوند کاو، چې د هغوې یادونه دلته اړینه نه بولم، ځکه زموږ له موضوع سره تړاو نه لري او موږ د کوچیانو په ژوند خبرې کوو.
ځینې بیا لغمان ته د لومړي ځل لپاره کوچیانو راتګ د ننګرهار، کونړ، او کوزې پښتونخوا څخه را وکوچیدل بولي، د لغمان ښېرازه ځمکو او ښه موسم د کوچیانو د مال څر او د ژوند تیرېدا لپاره ډېره ښه د اوسیدو ځای بلل کیده، په اوړې (ګرمۍ) موسم کې یې خپل مالونه د الینګار، بادپښ او دولت شاه ښيرازه او سر سبزه سیمو ته وړل او د ژمې په موسم کې یې بیا بیرته خپل مالونه د لغمان مرکز مهترلام او قرغیو ولسوالۍ ته را ښکته کول د کوچیانو دژوند تیره ولو لپاره یې تر ټولو ښه او غوره ځای په درلودو د ډېرو کوچیانو پام ځان ته اړه و.
د وخت په تيرېدا او د نفوسو د ګڼ والي له امله په کوچیانو هم د لغمان جغرافیه راتنګه شوه او د ژوند او کوچ کولو لپاره یې د جغرافیه محدوده شوه، د اکثره و یې ژوند یې په الینګار، الیشنګ، بادپښ، دولت شاه او د قرغیو والسوالیو ځینو سیمو پورې محدوده شوه.
اوس مهال هم په لغمان ولایت دولت شاه، بادپښ، الینګار، الیشنګ او قرغیو ولسوالیو ځينو سیمو کې کوچي سرخېل ژوند کوي، خو د ژوند اسانتيا ورته نه ده برابره
د دولت ترڅنګ یې نور خلک هم له هغه ځایه شړي، چې دوي به پکې خپلې کيږدۍ وهلي او د ژوند تيریدو لپاره به یې ټاکه.
د غیر کوچي قومونو ترڅنګ جګړې هم د دوې ژوند سخت کړی او هغه سیمې، چې دوې به پکې مالونه پېول اوس د جګړو په سنګرونو بدیل شوي دي .
په لغمان کې د کوچيانو زیاتره برخه سني مذهبه دي او ټولنیز ژوند يي پر قومونو او کوچيتوب ولاړ دی.
د لغمان کوچيان په عام ولس پوري ځان تړلی بولي او قومونو ته زيات اهميت ورکوي. هر کوچی د خپل قوم پر اړخ ولاړېدو سربيره نور قومونه هم خپل بولي.
کوچيان لکه څنګه چي په نړۍ کي ځانګړي قوم دی ، په همدي ترتیب یې خویونه او رواجونه هم ځانګړي دي. د کوچیانو خویونو، عاداتو او رواجونو ته کوچیتوب ویل کیږي.
کوچ کول د کوچیانو د خویونو ،عاداتو او رواجونو نه یوه مجموعه ده چې کوچیان زيات اهميت ورکوي . کوچ کولو کې نه يواځې په افغانستان بلکې په ټوله نړۍ کي د کوچيانو سپیڅلو رواجونه په نامه شهرت لري.
د لغمان په کوچیانو کې دا لاندې رواجونه ځای لري.
بدل کول.
ميلمستیا.
کورنۍ( واده کول او د کورني لرل) .
ننواتی.
جرګه .
غیرتمند.
ننګ.
شرم .
اتڼ.
ناموس .
په لغمان کې د کوچیانو مشهور خواړه، کورت، اصلي غوړي، مستي او پنير دي، چې په ډېره اندازه ورڅخه ګټه اخلي.
او په اخر کې داچې:
مورې کوچيانو کې مې ورکړه!
کنډک کنډک مستې به خوري ما به ساتینه!