طالب سالهاست که دست به جنایت هایی میزند، که مصداق کامل جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت است. همه کشتارهایی که طالب انجام داده اند در منطق هیچ جنگی نمی گنجد و این گروه تا کنون صدها بار مرتکب چنین جنایت هایی شده اند. از بس که حملات انتحاری و تروریستی این گروه علیه مردم بی دفاع ملکی و رفتارهای غیر انسانی آن با اسرا و مردم عادی زیاد است، نمی توان روی مورد خاصی انگشت گذاشت.
آخرین مورد از این نوع جنایت ها که به درستی مصداق کامل جنایت علیه بشریت به حساب می آید، حمله بر مکتب سید شهدا و حمله دیشب به مردمان غریب، بیچاره و کسبه کار در دوبس شهری مسافربری در غرب کابل بود. طالبان جنایت کار این حمله وحشتناک را به عهده نگرفتند. ممکن است که گروه های تروریستی دیگری نیز در این حمله دست داشته باشند. اما مجری اصلی این کشتار وحشیانه طالبان بوده اند. حتی کسانی که این حمله را طراحی کرده اند و یا این حمله زیر نظر آنان قرار داشته است، طالبان شریک جرم به حساب می آیند و باید مورد مواخذه قرار گیرند.
جنایت علیه بشریت دارای اوصافی است که مهم ترین ویژگی های آن سازماندهی شده بودن و غیر نظامی بودن قربانیان آن است. بنابراین حمله بر مکتب سید شهدا و کشتار مردم ملکی در بس شهری از مصادیق روشن جنایت علیه بشریت محسوب می شود.
حال پرسش اساسی این است که با طالبان و حامیان آن ها چه می توان کرد؟ واقعیت این است که با کسانی که بارها مرتکب جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت شده اند، هر کاری می توان کرد، جز صلح. این حمله یک بار دیگر به طور واضح حیثیت پروسه صلح را از بین برد و نشان داد که گروه طالبان هیچگاه اراده ای برای صلح نداشته و نخواهد داشت. بنابراین اکنون دولت افغانستان باید راهکارهای عملی و جدی تر را در پیش گیرد.
یکی از مهم ترین راهکارهای عملی از سوی دولت افغانستان
اجرای عدالت است. معاون نخست ریاست جمهوری اسلامی افغانستان در صفحه ای فیسبوک شان نبشتند: “در پنج ماه گذشته بیشتر از ۸۵۰ مورد تلاش برای حملات کورکورانه خنثی کردید و عاملان این جنایت در پشت میله های زندان منتظر اجرای حکم اعدام اند”. واقعا دولت افغانستان اراده ای به اجرای عدالت دارد؟ باید قاتلان مردم افغانستان بسزای اعمالشان رساند. باید کسانی که علیه مردم افغانستان اقدامات جنایت کارانه کرده اند/میکنند، در همکاری با همکاران بین المللی افغانستان به دادگاه های بین المللی که صلاحیت رسیدگی به قضایای جنایت علیه بشریت و جنایت جنگی را دارند، معرفی کنند، و مورد محاکمه قرار دهند.
از سوی دیگر از مجاری قانونی و بین المللی مثل شورای امنیت ملل متحد مییابد حامیان طالبان را نیز باید به محاکمه بین المللی کشاند. دولت افغانستان باید جنایت هایی را که علیه مردم افغانستان صورت می گیرند، مستندسازی کرده و با اسناد و مدارک به مجامع جهانی و بین المللی ارائه کند و به طور گسترده به دادخواهی بین المللی بپردازد. تنها به اتهام بستن به حامیان طالبان و گروه های تروریستی باید بسنده کرد.
وجدان عمومی و انتظار مردم افغانستان نیز این است که دولت باید به طور انفعالی منتظر جواب از سوی طالبان و حامیان منطقه ای آن باشد. زیرا طالبان و حامیان شان نشان داده اند که پاسخ شان در برابر صلح خواهی دولت و مردم افغانستان، چیزی کشتار مردم بی گناه و ملکی نبوده است.