شپه وه ترږمۍ وه رڼـــــــــــايـــــــــي وه دســـــــــحرپـــــــکې
داغ دسپوږمۍ نه وه روښــــــــنايــي وه دقــــــــــمرپــــــکې
هيڅ نښان يې نه وه دسپوږمۍ پاس په آسمان بــــانــــدې
ناسته وه په ځـــــــــمکه تـــــجـــــلى وه لـــــــــــکه لمـرپـکې
ماويل رالويدلې څوارلسم سپوږمۍ پـــــه ځـــمـــــکــه ده
ښه چې ورته ځيرشوم پروت پرې شال ووسپين بشرپکې
ستوري هک حيران وه يوله بله يې اشــــــــــــارې کــــــړلې
داپه نازويده وه نښاني وه دکـــــــــــــوثــــــــــــــرپـــــــــکــې
داغ دسپوږمۍ نه وه تورووريځوکې يــــــــې خـال ايــښى
شونډې ياقوتي وې پټ ساتلي يې ګـــــــــــوهـــــرپــــــکې
دستوروپــــــلــــوشــــــــې دى، دبـــــلبــــلو ښې نغــمې دى
( امين زيه ) قصيې پريږده دژوندون ښکلى ساغــر پکې