غزل

2020-09-21

نظر مې شي ستومانه بـــېـــر تـــه ســـتا رخسار ته راشي

بــــــــــې کــــــــوره مـــــــســافر دی ، ناشنا دیار ته راشي

په سترګو کې ځای نه لري ، په زلفو کې دې ورک شي

یـــــو ســــتــــړی کــــلیوال ،تیاره ماښام بازار ته راشي

د ژونـــــد لوبه بایلي ، خو په ګډا ځي د مرګ خولې ته

تـش والـــــوزي هــــوا تـــه ، مرغۍ بیرته مار ته راشي

یـــتـــیـــم چــــي پــه ژاړا شـي ، مـیره بیا څپېړه ورکړي

ماشوم که څوک خپه کړي ،په ژړا بــــه پلار ته راشي

هندارې ټولې ماتې کړي ، څوکــــاڼــــي دلته پریږدي

یو څو لیونیان ووزي ، یو څو بیرته ښـــــار تـــه راشي

په کور کې څراغ نه لــــري ، چي کښېني یې رڼـــا تـــــه

چې توره شپه خــــــــــــوره شي ، سحر ځکه یار ته راشي

۱۳۸۳ /۲/۱۱

وزیر اکبر خان