سمسور

قلمه ووايه چـــــــې څــــــــه ولېــــــکم
ډېر دي تــرخـــه څنــــګه خــــواږه وليکم

په خــــولـــــه مې مينه محبت نه راځي
د ګـــــران وطن په هـــکله څـــــه ولېکم

دجنګ لمبوکې چې لوی شوي يوو مونږ
دغم څپېړو چې وهــــلي يـــــوو مــــونږ

ډېرپه فرېاد په چغو شوي يـــــــوو مـــونږ
دعزيزانو نه بــــــېل شـــوي يــــــوو مونږ

نه راځي خولې ته مې دميــــنې کيسې
ښکــلې نېازبينې اوشېرينې کـــــــيسې

ديتــــيمانــــــــو اوسيــــــــلي ولـــــيکم
او که دکـــــونــــډو تـــــــورټيکري  وليکم

زه هــــــم ژړېــــــږم چې وطن مې ژاړي
کا بل مې ژاړي هـــــم هلمند مې  ژاړي

دشيــــــن کـــونـــړ دغرو لمنې سپېرې
سپينه جامه کــــې نارنج ګل مې ژ اړي

پــــــه قنـــــــــدهـــارکې هم ژړاخپره ده 
دپنجوايـــــــي بچـــي مسکين مې ژاړي

چــــې دا لغـــــــمان بلبل بلبل وطن دی
دادهنراوهــــــنرمــــــــــــند وطـــــن دی

اوس سړې شوي د هــــــــر تن سندرې 
دزخمي زړه سوي  ګـــــوګـــــل سندرې

په دې مــــاتــــــــم کې به زه څه  وليکم 
ډېر دي ترخه څنـــــــګه خـــــــواږه وليکم

پښتونزۍ سوال کړي چې وطن مې جوړ شي
زړګـــی مې جوړشي او ټول تن  مې جوړ شي

چې بـــــيا نو وليــــــــکم د ميـنې کيسې
نږه  خوږ ې او ګلورينې کيـــــــــــــــــسې

چې دجنـــګ تور مخ   مې غزل کې نه وي
هــــــــــــم مې بارود د زلفو ول کې نه وي

چې د وطن مـورکۍ خنـــــــــدا ياده کړي 
واوېلا پـــــــرېــــــــږدي اومسکا ياده کړي

څېـــــــــرې ګرېوان به د یتيم  راټول شي

دا تـــــــــــــور ټکری به له وطنه ټول شي

زمــــــا قــــــــلم بــــــه هم ژړا پرېږدي بيا
ټول به ليکل دغم غــــــــــــوغا پرېږدي بيا

په خـــــوشحــــالۍ  به ترۍ پوښتنه وکړم
اوس خــــــــو سپرلی شووايه څنګه وکړم

قلمـــــــــــــه و وايــــــــــه چې څه وليکم 
ترخه شول ورک شکـــــــورخواږه به ليکم
د/ زويندريخ/ښار

د ښاغلي شفيقه پښتونزۍ شعرونه - نور