غزل

2020-09-21

شونډو دې ست ونه کړ ســترګو دې حیا ونه کړه
ځکـه ســـــینه کې مې زړه هغســې درزا ونه کړه

تا رانه زړه وغوښـــته ما ورپکــــــــې نا ونه کړه
په دې مالت کې بل چا دغســــــې سودا ونه کړه

خدایزده چـې دا به کوم مـــقام د تـــغافل و اشنا
چې ته موسـکۍ شوې او زخمونو مې رڼا ونه کړه

دا ته چې نه راځـې باور دې په مـــا نه دی کړی
د دې خــــبرې خو ما بــــل رنګـــه مـانا ونه کړه

راغلـې خو داســـــــې رپېدې لکه شمال او ډيوه
ځـکه نو ما درنه د میـــــنې تـــــقاضا ونــــه کړه

هغــې خـــــــــبره پسې اوس هــم لیونۍ یمه زه
هغـــه خـــبره دې شــــــــــرره راته بیـــا ونه کړه