دنيا وه توره زړه مې بل ساتلو
هروخت په لاس مې خپل اجل ساتلو
سپينې خامتا ته په تخته حيرانه
دې به کميس مدام بخمل ساتلو
يوه پره کې هم زه ځاى نه شومه
چې خپل ضمير مې هرځاى مل ساتلو
زما چې سترګې به مرغۍ مرغۍ شوې
تا به په ناز رانه څنګل ساتلو
ښه ده باران شو ټوله ومې ليدې
ولې پوړنى دې ململ ساتلو
داګست يوولسمه ٢٠٠٥
پېښور _ حيات اباد