2020-09-21
د کاوون توفاني د «مینې په نامه » شعر په ځواب کې
که له سپر غۍ نه لمبه جګه نه شوه ،
نودا د تیږو په ساړه ذهن کې ...
چا داسې شنه کړل ؛
د لمبو فصلونه ؟
چا په سوزناکو کریکو ،
هغه د تیږو زړونه ،
ها د سارا ډبري ؛
داسې کړل ویلې چې ترې
دسپیرو شګو خړ سیلاو جوړ شو ؛
داسی سیلاو چې ئې دنیا ټوله په مخ و اخیسته ،
داسې سیلاو ته
د پای ټکی یوه اوښکه نه ده ...
او نه مرغی د هوا ؛
ښکلې، ځلانده ،بې بهایه مرغلره ده دا ...
پام چې بې قدره ئې نه کړﺉ !
دغه آبداره مرغلره به دوچو ونو بیخ اوبه کړی
په مړو شاخونو او نودو به ئې ګلان خپاره کړی
یو ګڼ ځنګل به شي شین ،
کړي به بادونه مهار ؛
د تبر ژبه به له څټه ووځي ،
په هره څانګه کې به ځانګي د ګلونو ګیډۍ ،
او د مرغانو ځالي
بیا به ددنګ غره د تیغې له اړخه
د شنه ځنګل په لوري ،
د ژوندانه په ولو ،
د لمر زرینې او وریښمینې پلوشي والوزي ،
او دا د باد او دباران کنډواله ،
دا دسیلیو ژوبل ،ژوبل محل ،
به بیا زمونږ د آرمانو کلی شی .
دغه شین سترګی اسمان ،
که نن ونه ژړل ددې کلي او باغ په حالت ،
سبا به شین شی له خندا نه ...
د تا سرو ګلو ته !
۲۰۰۶/۲/۲۳