2020-09-21
بيګاه خوب کې ډوبېدلم
له دنيا نه تښتېدلم
ولاړم ولاړم يو ستر باغ ته
د لالونو د ګلونو
سترګې سترګې شوم تر پايه
د غوښتنو زمزمه شوم
ما کتل چې سپينې ورېځې
په اسمان کې رڼېدلې
اوښکې اوښکې ژړېدلې
پر شنو بوټو ورېدلې
ما کتل چې ورېځې ولاړې
شين اسمان په خنديدو شو
ټول ژوندون په تودېدو شو
د لمر وړانګې غوړېدلې
ما کتل چې بوراګانې
پر ګلونو څرخېدلې
له نسيمه ترهېدلې
په ګلپاڼو لګېدلې
هرې خوا ته يون، شڼا وه
بس زه پاته يک تنها وم
د غنمو کروندو کې،
د لونګو په شېلو کې،
سترګې سترګې شوم، تر پايه
په لټون کې ستا د خوا وم
راپيدا لکه وږمه شوې
د هوا پر وزرونو
نڅېدلې، خنديدلې
لکه باد راچلېدلې
،کله يو ګام رانژدې او
کله ليرې تېښتېدلې
د غبار غبار خيالونو
په اسمان کې مستېدلې
چې به لږ څه درنژدې شوم
لکه پاڼه رېږدېدلې
ما به ځانته يو معبود کړې
و سجدو ته به دې تلمه
خو ته پټه، دې جنت نه
په رکوع رکوع وتلې
که به لږ څه تمېدمه
بيا به خپله ستنېدلې
په موسکو موسکو سرو شونډو
پټ په زړه کې خندېدلې
څانګه څانګه مې احساس شو
ترانه مې درته پيل کړه
د زردشت د مذهب اور شوې
ولوله مې درته پيل کړه
فؤاد لامع
لمر ټلويزيون- شنبه
د مرغومي 23 کال 1385