داسې نه ده چې په مثل خاک و خس دی
ژوند خو خپله دبقا دلار هوس دی
تور اوربل دې دمخ لمر دی مړاوی کړی ؟
که پرېشان له نوي غم زما اولس دی
محبت دې حوصلې کړې زما لوړې
ګنې درد دې له پخوا نه يو په لس دی
کتابونه مې خواره واره پراته دي
پکې ورک رانه تصويرد يوه کس دی
بيا مې چا دکور ور نيمه شپه ټک ټک کړ؟
بيا مې ولې ورخطا هر يو نفس دی؟
ستوري کاڼي دي ، په کاڼوباورنه کړم
انتظار دلاسو کرښو ته عبث دی
شېبه مخکې په دې ځای کې څوک ولاړ وو
داچې اوس دلته ولاړ ګل دنرګس دی
په غزل کې مې خواږه له بل ځي نه دي
راټول کړی مې د تا له شونډو رس دی