غزل

2020-10-27

فــــرش مې د ستـــرګو درته خور کړ، ته رانغلې آشنا

ظالم غماز مې هم نسکور کړ ، ته رانغــــــلې آشـــنا

 

خاورې د هر قدم دې مــــوښــــم د رانجـــــو په شانې

بڼ مې په سرو اوښکو سمسور کړ، ته رانغلې آشنا

 

مرګي کش کـــــړی هـــدیــــــرې ته وم، خو وګوره چې

ژوندون مې بېرته ځان ته پور کړ، ته رانغــــلې آشنا

 

زړه دې جوړ شوی دی له تېږې نه، که رحــم نه کړې

سر مې لــــه تــــن ســــره پـــه اورکړ، ته رانغلې آشنا

 

لکه د ګل اغــــزی چــــې لاړ شـــــــي، د بلبل په سینه

داسې مې زړه له غمه تور کـــــړ، ته رانغلې آشـــــنا

د ښاغلي محمدهاشم سنګر نیازي شعرونه - نور