غزل

2021-10-30

ستا د ستـرګو د سکرو اورونه بل شـو

مړۀ به نشي که په غرو اورونه بل شو

 

د دردمن زړۀ اسویلـي تـاوده تاوده وو

په جــوزا کـې د بـرو اورونه بــل شــو

 

د وطـــــن او دیـن ګټلو پـه غــــزا کـې

د جـومات پـه سیپارو اورونه بــل شو

 

که موږ لاس په لاس څوک وګوري نو، مري به

چې پــه تشو اشارو، اورونه بـــل شــو

 

پـه جنت کـې ابـادي غــواړي درځــاره

د دنیـا پــه ګلــدرو اورونــه بـــل شــو