څه طمعى اميدونه به ترى خامخا کيدل
انسان وو تپوسونه به ترى خامخا کيدل
څه زه نه ووم چى ستا به ئي هر غم برداشت کوو
لاليه حفګانونه به ترې خامخا کيدل
چى ستا د کور کوڅه وه نو په ما باندى جانانه
د کاڼو غوزارونه به ترى خامخا کيدل
دې ځمکې له چى مونږه خپلې وينې وې ورکړي
سړيه نو ګلونه به ترى خامخا کيدل
په مينه پوهيده نه په ريښتيا غازى نادان وو
بى وخته ديدنونه به ترى خامخا کيدل