غزل

2020-11-04

ښکارېږي چې دا هم د پښتنې سيمې منظر دى

اسمان په وينو سور دى چا وژلى مازيګر دى

 

سور رنګ چې راڅرګند شو په رګونو د چينه کې

شوم پوى چې ښکته شوى تل د ځمکې ته پرهر دى

 

کوچۍ سره اوس مينه ستا ناشونې ده شپونکيه

ستا لاس کې دى ټوپک دهغې شين منګى په سر دى

 

ته تل وايې چې ولې راته لار کې نه درېږې؟

دا ځکه چې په دې کې ګرانه ستا د سر خطر دى

 

ماضي او مستقبل او حال چې واړه ورته ښکاري

ساېره! بس هم دغه د شاعر سړي نظر دى

 

١٦ -٧-٢٠٠٩ سعودي عرب الطاېف