سمسور

ناست يم غمزده نن د اشنا غزل ليکم
ګورم يې تصوير ته په ژړا غزل ليکم

د مينې کور ودان و په کې ګرځېدم خوشال
اوس وران د مينې کور شو چې تنها غزل ليکم

په ښار کلي کوڅه کې پسې ګرځم شاوخوا
وفا نه شته مجبور يم په جفا غزل ليکم

ته زما د سترګو تور او د زړه سر يې دلربا
له تا مې ګيله نه شته په دنيا غزل ليکم

ګرېوان مې تراټې تراټې شو په اوښکو باندې لوند
په سرو ګلو ژړېږم په ژړا غزل ليکم

اخر به پرې يادېږم زه روښان دلته ضرور
پر وخت د زنکدن باندې چې ستا غزل ليکم.

د ښاغلي الله داد روښان شعرونه - نور