چم په چم او کور په کور راپسې ګرځي
یاره! غم دې لور په لور راپسې ګرځي
راشه ومې ژغوره ته لکه اوبه یې
جدایې دې لکه اور راپسې ګرځي
تنهایۍ او شوګېرې مې ښه ملګري
لکه خور او لکه ورور راپسې ګرځي
زه تر څو ستا د بیلتون زهر به څکم او؟
ژوند تر څو پورې به نور راپسې ګرځي؟؟
زړه به چا، چا لره ورکړمه فطرته!
یو خو نه ده درې،څلور راپسې ګرځي