سمسور

ســــــترګه دســــــــباوه ځــــــــــلېدله دا

اوښــــــــکه د حـــیاوه څــــڅــــــېدله دا

لوند څیرې ګرېوان کې سرپه سر راتله

زغــــم یې غوسې وخــوړ مسیدلــه دا

ډېـره دې ترخـې مُسکا ښایـېسته کــړله

تریو نـارنــج خـــوږو کې ګــډېدلــه دا

شونډو ته دګــل وږمو ورغـــاړې کړه

دې نــرمو وږمـــو کـــې نڅــــــېدله دا

کلــــه چې پرې لـمر وزرې پرانیستې

پـــورته عــرش کــُرسي ته وخــتله دا

بـیا چـې پـرې د ورېځو کـفن وغوړېد

غېــږکــې دســپین بحـــرغرقــېدلـه دا

بنــدکـې یې وحـد ت دلاریون وکړلــو

ورېځــو کــې برېــښنا وه ځغـلـېدله دا

ما چـې یې د وصـف « اهتمام » وکـړ

ورکــه شــوه لـه مــانه شرمېــدلـــه دا

                   کابل:د۱۳۷۸هـ ش کال دکب۱۸مه

ښاغلي پوهنیار ظفر اهتمام شعرونه - نور