غزل

2020-09-21

زر ها که توره شپه وه صباوون به ورتــــــــــــه مـــــا وې
سکون مې هغوى لوټ کړو چې سکون به ورته ماوې


چې خاورې مې راواړولې چــــــــــا بـــــــــه اميــــدونـــو
په بقو سترګو ړوند ومه ژوندون به ورتـــــــــه مــاوې


داستان نه مې نوم اوويستو اخر هغې بــــــــــتـــــانــــو
تخليق چې دټول ژوند دشواخون به ورته مــــــــــاوې


بس هغه مې پکار شو په بې وسه تنــــــهـايــــۍکـــې
دوصل په نشه کې چې بېلتون به ورته مــــــــــــــاوې


بې وخته دې خوشکر دى ساده ارمان هوښيـــار شو
مني اوس هغه هرڅه چې پرون به ورتـــــــه مـــا وې