غزل

2020-09-21

مه وایه چې سترګو کې مې تش د خـــمـــــــار سره اوسي
دلته خــــــــــــــــو زما هم یو وړوکـــــی غوندې زړه اوسي
 


څه په درز چمبه وهي او ګډې شــــي ګیډۍګیــــــــــــډۍ
دنګې چټې پیغلې چې سر خیــــــــلې د واده اوســــــــــي
 


لمره دعا نشم کړای چې کلي تــــــه دې وبــــــــــــــــــــولم
دومره اور خو راکړه چې لاسونه مې تاوده اوســـــــــــي
 


سم به وي ، خو کم به وي،زړه ستا د قد دربــار نـــه دې
ستا د بڼو کور دې دلته ټول پکې کاږه اوســـــــــــــــــي
 


سیند ورنه راوړي سپینو اوبو کې سـور د وینو رنګ
ښکاري چې بر کلي کې لا اوس هم پښتــــانـــه اوسي