سمسور

حیف دی چې دا ښکلي ګلان خوشې مړاوي کیږي

جام دمیوډک دی خـــــو ټــــول تــــږي تـــــر تیـــریږي

باغ دګلو ډک دی خو څوک نسته چې یې بــوی کړي

داڅنګه با غــوان دی چــــــې دګل په لمس شرمیږي

ولې مو ځانونه په تــــوپـــــان کې ټینګ نیولي دي ؟

نژدې ودې محل ته صاف آسمان  سپوږمۍ ځلیږي

ولـــــې مــــو دا هـــیـــر دي چې ځواني ده ډیره لنـــډه

دا بهار کم عــمره  په یـــــوه شــــمـــال بــــــد لـــېــــږي

مينه دځــوانۍ آتش فــــشــــان دی دغـــــره زړه کــــې

حیــف دداسې اور چې په یخنۍ کې به هــیــــرېـــــږي

خدای دی زړه درکړی چې په مینه کې یې ډوب کړې

زړه دونې پاڼــه  ده بـــــې ميــــنـــــې ژر وچـــــــیــــــږي

مه وایــــاست درواغ ومــعـــروفي او خپل طبعیت ته

زلمې چې مین نه وي وچ لرګــــــي تـــــه پــــا ته کیږي

     ۱۴ سپتمبر ۲۰۰۲

ښاغلي موسی معروفي شعرونه - نور