سمسور

ای خالقه خوله کې ژبه د ثنا را
په مغزو کې دعرفان ښکلې رڼا را
چې د ځان او دجهانه خبرنشم
پاکې مينې له رحيق ډکه صهبا را
چې د خوار مظلوم په حال باندې سوزيږي
سواندی زړه راته ګوګل کې مصفا را
چې پرې آورمه ځګيروي د عاجزانو
له غفلته خلاص غوږونه شنوا را
د خوږمنو په ژړا کې چې شريک شي
هسې سترګې راته سرې تل په ژړا را
چې په لوړ نظر کاته کړم و هر څيز ته
د افکارو افق هسک تر ثريا را
چې د خوار یتيم پرې اوښکې کړمه وچې
په دې زوړ لستوڼي کې يدبيضا را
چې د وهم او د ډار بتان پرې مات کړم
خليلي ځيګر سينه کې توانا را
چې په څړک سره يې د ظلم بنيان ړنګ کړم
په نغمو کې زور د تندر او بريښنا را
په مړ قام کې چې د نوي ژوند سا پو کړم
لاس او خوله کې څه اعجاز د مسيحا را
چې اوږې را سره ور کړي پدې کارکې
هسې ورور، هسې «غمخور» هسې آشنا را
چې دخلکو په خدمت کې ځان کړم خاورې
ما «پرهيز» ته په دې کار يد طولې را

ارواښاد عبدالقدوس پرهيز شعرونه - نور