سمسور

څو ورځې مخكې...
زه روان شوم د ځنګله كلي ته
چې د ځنګله د ښكلا مستې
زرغونې پېغلې ديدن وكړمه
او ددې دوبي په توده غېږه كې
د پېغلو څانګو د تنكيو ګوتو
او د تنكيو شونډو
تازه نازكه
دوبنۍ خوشبويي ښكل كړمه
د حس په شونډو
زه چې د دوبي د پېغلوټې او باكرې
خوشبويي په ښكلولو شومه
نو يو ناڅاپه
باد راڼه وزرونه پرانيستل
او والوتلو
د ونو پېغلو په نازكه
زرغونه جامه كې
د باد ډولچي ته څڼې واړولې
او دسينو له هر يو جړق نه به يې
زما د زړه مراندې هم سستې شولې
د باد ډولچي هم
له مستۍ په څرخېدو
او ګړندى غوندې شو
وړاندې زلمي چناران
چې د اتڼ په تمه
كتار كتار ول ولاړ
هغوى هم تاو شو
او راتاو شولو د باد ډاله ته
او د شنو څڼو هر يو شړك يې
ما جوت اورېده
پورته هوا كې هم
د تالندې برېښنا ډولچيانو
ډولونه وغربول
اواز يې داسې په هوا كې خپرېده
چې تا به ويل اوس به يې سم ډولونه
سوري سوري شي
او پوستكي به يې وشړيږي
خو
ډولونه مست ول
او غربا يې هرې خواته تلله
ښكته ځنګله د اتڼ مستې څڼې غورځولې
په دې مهال
د باران نرمو مهربانو ګوتو
ځنګله ته شنې پيالې
ورډكې كړلې
د طبيعت زړه له خوښۍ نه
نور هم وغوړېده
او د ځنګله د زېږېدو كليزه
يې يوار بيا د ژوندانه
په خوندورو اوبو
ولمانځله

د پيتوشكي رېل ګاډى
۱۳۸۲ زمرى

ښاغلي محمد طاهرکاڼي شعرونه - نور