سمسور

زه يــــم د هـــيــــلو قــــافــــــله د زړه په لار تــــېرېږم
د خـــړ وطن سـتړې وږمه يم په ســهــار تـــــــېرېږم

چې د هېواد لـه كــوڅــو پورته خړې خړې شولـــې
لـــه هـغـو دوړو نه ذره يم په ړنګ ښــــار تـــېرېــږم

د خيال كوچى مارغه مې تر وطنه ځـي او راځــي
د ړنګې ځــالــې د وخــتــونـــو په چــنــار تــــېرېږم

چــې د رباب په ژبه ستايي نــن شهـيـدې هــيــلې
زه د وطــــــن هغه مــرثيــه يمــه په تــار تــــېـرېـــږم

زمــــا لــــه سكــروټــو نه د زړه لمــنــه ټــولـه ډكــه
اوس د ايـــرو يــــوه څــپــه يم په تـــلــوار تــېرېږم

چـــې د ژوند پـاڼې رژوي تـــوپـان دې ياد ولـري
سبـــا بـــه زه افغانـــي فصل په بــهـار تــــېـرېـــږم

زمــــا دې خــــړې دنياګۍ ته سپك نظر مه كـوه
تـــا ســـره يوځـاى خو رقيبه په انـــګار تـــېــرېږم

ولګينسكي
۲۰۰۲ ډسمبر

ښاغلي محمد طاهرکاڼي شعرونه - نور