غزل

2020-09-21

ستا بڼو راله زړګى كړو كرښې كرښې
بې وسۍ راله تندى كړو كرښې كرښې

چې يې وليدې زما چاودلې شونډې
نو له قصده يې منګى كړو كرښې كرښې

لكه برېښي چې اسمان سپينه وريځ كې
كه خندا يې اننګى كړو كرښې كرښې

ستا مين د لېونتوب تر حده تېر شو
په نوكانو يې هر ځاى كړو كرښې كرښې

دغه فيض د اباسين د سخاوت دى
په دشتونو يې سپرلى كړو كرښې كرښې