سمسور

سوی باغ تــــــــــــالا ګلشن دې           مړاوۍ ګل خاورۍ چمـــــن دې

نه بلبل نه لولـــــــــکې شـــــــته             نه نرګس نه یاسمـــــــــــــــــن دی

دا ګلاب دې ایرې شــــــــــــوې             که پـــــــه اور ســــــوی ختن دې

ای پښتونه !ستا وطــــــــن دې             ای پښتونه ستا وطـــــــــــن دې

ددی باغ خاوری را واخــــــــــله              ترینه نوی بوستان جــــــوړکړه

ای د سوی بـــــــــــــاغ ملیـــــاره             دنورونو جـــهــــان جـــــــوړکړه

ای ښکته ښکته ګـــــــــــــــورې             نن پښې ابله ســــــرســــر تورې

ته خبر یې چه ته څــــــــوک وې             ته د منځ آسمان وی ستـــــورې

ستا شمله به چه شوه پــــــورته            شوې به ښکته شملی نــــــــورې

په مستی او ننګ به ســــروې             ستا دا ټیټې سترګې تـــــــــورې

ای دټیټو سترګوځــــــــــوانـــه             پاڅه هغه جهان جــــــــوړکـــــــړه

ددی باغ خاوری راواخـــــــــله              ترینه نوی بوستان جــــــــوړ کړه

ای د وران څپر میـــــــــرمنـــې              ای دوږې بچــــــــــې پــــــــــــلاره

بی درکه سرګـــــــــــــردانــــــــه              ای دسوې بــــــــــاغ ملیــــــــــاره

ای چه نن بربنډبچې ســــــــــتا              دخوراک کـــــــــشالـــــــــــــه دې

ستا دلاس مـــــــــاڼـــې ولأړې              په ډهلې په بنـــــــــګــــــــاله دې

ای د بل د در مــــــــــریــــــــــده              پاڅه هـــــــــــــغه دوران جوړکړه

ددی باغ خاوری را واخــــــــله              تریــــــــنه نوۍ بوستان جوړکړه

ای په غره په سرد دروکــــــښ              په باغونو په میــــــــــروکـــښې

په جندول کی په تیـــــــــراکې              زمــــــا لال په ایــــــــــــــروکښې

ای دزرکو پــــــــــه خنداکښې               د تنزرو په نــــــــــــارو کـــــــــــې

دشیــــــــــــــرشاه نازبینه زویه              ته یې پروت تورو تیارو کښې

 کړه دغم تیـــــــارې را غونډې              ترې دمیـــــنې داستان جوړ کړه

ددی بـــــــاغ خاورې راواخله                 تری نه نــــوۍ بوستان جوړکړه

ارواښاد غني خان شعرونه - نور