سمسور

زما د سترګو نه پناه ګلابه
زما په زړه کې په خندا ګلابه
د لرې لرې سلامونه واخله
د دعاګانو امبارونه واخله
په امان اوسې د تودوه بادونو
هر يو قدم دې شه په سرو ګلونو

نيستۍ ظالمې په کوم لور وړی يي
زما له خوا نه يي په زور وړی يي
که لوږه نه وی مجبوري مو نه وی
ګرانه که ډيره غريبي مو نه وی
زه به په زړه پرهر پرهر ولې وی
ته به د کوره مسافر ولي وی

که لوږه ورکه شوه خو زړه مې وران دی
ستا يو نظر ليدۀ زما ارمان دې
زما د سترګو سترګو کيږی خانه
يوه لحظه مې نه هيريږی خانه
ستا د ديدن په بدل ځان مړؤؤ
څومره په ګرانه ماشومان مړؤؤ

چې لږ ناوخته به د شپې راتللې
ما له به څومره وسوسې راتللی
چې کور به نه وې زړه به وران ؤوزما
وره ته کتل دغه ګذران وو زما
ا وس مې اونه ليدی وختونه اوشو
وختونه څه چې ډير کلونه اوشو

هاغسې اوس هم پامته داره يمه
لارې ته ګورم ناقلاره يمه
د وره په ګړب پسې په شا ګورمه
غولي ته منډه کړمه تا ګورمه
دغه وهمونو ليونۍ کړمه زه
ذرې ذرې دې جدايۍ ګړمه زه

زما ګلابه په سپرلو ميئنه
په اخترونو او ميلو ميئنه
چې د سپرلو نه به خبريږی کنه!
په اخترونو به پوهيږې کنه
اختر خو ماته هم ماتم غوندې وي
تا پکې ښکل نه کړمه غم غوندې وي

د سپيلنو لوګي به وي او کنه
په تا نظر څوک ماتوي او کنه؟
لکه زما دې په زار زار پاسوي
کنه سحر دې څوک په قهر پاسوي
په خاورو سخا په دې لمنې ساتې
جامې به پاکې که خيرنې ساتې؟

لکه چې څنګ دلته يختي ډيره وي
اورم چې دغلته ګرمي ډيره وي
چې به په سوري که په لمر به يي ته
په ګيډه موړ او که نهر به يي ته
زړګې مې وار نه کوي دا اوليکه
ما ته په ليک کې خامخا اوليکه

دا وسوسې چې مې په زړه شي ګله
چې دا وهمونه راسره شي ګله
بيا مې د ستوني نمړۍ نه تيريږي
زما خو دغه ډوډۍ نه تيريږي
چې ستا چاچۍ پر پولۍ کيږي ګرانه
زما به څه رنګه تيريږي ګرانه

زمونږ وطن د بلاګانو وطن
زمونږ وطن د ښامارانو وطن
ګنې په دې وطن کې څه نشته دی ؟
ګټه د سمې که د غره نشته دې؟
په کور د غم ژوندون ځما برخه ده
مسافري زړه چاودې ستا برخه ده

ليک بس کوومه اجازت دې راخلمه
په دې دعا درنه رخصت اخلمه
خدايي دې نيستي چيرته په بند ګيره کړي
خدايي دې په دې وطن ډوډۍ ډيره کړي
زما بچيه ! چې خپل کور ته راشی
پښتون وطن ته خپلې مور له راشۍ

د ښا غلي فضل سبحان عابد شعرونه - نور