غزل

2020-09-21

اوس كوږ د خياله ګرځه چې جانان مې درته ووې
هر ناز به دې وړم د زړګي ځان مې درته ووې

چې نوره مې په زړه د مينې غلا نشوه ساتلې
ټپې د محبت په يه قربان مې درته ووې

په ما كه تندرونه اوس پرېباسې نو پرېباسه
پخپله مې اوچت كړلې اسمان مې درته ووې

زه ستا د ګومانونو هيڅ علاج كولى نشم
لا نوره مينه څنګه وي خپل ځان مې درته ووې

پخپل كړي ستم مې پاتې راوستې جانانه !
چې زړه دې راله خوږ كړو نو درمان مې درته ووې

ته دومره پويه نه شوې چې دا غږ د مينې غږ و
عابده لېونيه! عابد جان مې درته ووې