2020-09-21
(( ته په وړوکي جېل کې
موږ دلته لوى زندان کې))
د يوې مينې د ارمان په هيله وسوزېدو
ته خو لا ښه وې
د خوږې مينې د پاڼو شنه دودونه دې ونه ليدلو
موږ ورته ښه کتلې
چې مو د مينې سره ګلونه د يارانو د لمبو
د سمندر څپو کې وسوزېدل
ژبه مو ګونګه وه تړلې وه د اور د دار په
مستو ليکو
چغې مو نه شوې وهى
ښه مو ليدله خپله مينه د انګار د سمندر ګوتو کې
پاڼې يې ورژېدې
خندا يې وچه شوله
او ليلايي حسن يې مړاوى شو د درد په چړو
خو مينه مړه نه ده لا
پام چې نهيلى نه شې
اوس نو زموږه مينه
زما او تا غوندې يو څو لېوني
په مينه مست څيرې ګرېوان
او سرببري غواړي
چې ورته وناڅي لمبه شي
او د خپلو زړګو د وينو مستې فوارې
ورته امېل امېل کړي
بيا به زموږه مينه
له خندا شنه شي
او ګلونه به يې بيا زلفو کې وټوکېږي
او بيا به موږ لېوني
هم ورته هلته له خندا نه شنه شو.