پرهري اميد

2020-09-21

د دوزخي شونډو له خوند نه چې خواږه وروې
په پرهرونو مې دمالګو کاڼي ته وروې

څنګه به عقل د جنون په اور کې ونه رغړي
داسې خوندونه د وختونو خو پرې نه وروې

دود شو زړګى مې ستا د حسن د ښکلا په نظر
د مکر دام دې له خوږو ځنې ترخه وروې

ستا د شاعر د قلم تاو به عقل لولپه کړي
د سترګو اور چې ورته تل په ګرېوانه وروې

خود به لمبه شي ستا نظر نه مټکوره نينې
د اورنيو شونډو تاو نه چې پرې سره وروې

١٣٦٧ل کال، چنګاښ