غزل

2020-09-21

د  مينې سيند چې د يقين پر ژۍ ګمان تـــــــه اوړي
تاوان له دغه ځايه فصل د ايـــــــــمــــــان تــــه اوړي

خيال مې چې کله لاره ورکه کړي ستا در ته درشي
پــــه نــــاچارۍ کې سترګې خاماخا اسمان ته اوړي

مرور غــــــــم دې زړه تــــه څه په ټيټو سـترګــو راغی
لکه ماجر چې په واپـــــــــس افـــغــانسـتان تــه اوړي

ځار د پښتو له فلسفې ،چې غشی بل ته جـــوړ کړم
څو شېبې پس مې د کمان مخه خپل ځان تـــــه اوړي

د سوز او ساز وجود د عشق په نري تــــــــــــار تړلی
ګېډۍ ،ګېډۍ څڼې په شړک ،شړک يه قربان ته اوړي

د زړه د درد اوښکو دې وېوړه د غــــــومبورو مــــــــزه
د سرو کوترو رنګ د شنه ژمي بـــــــــاران تـــه اوړي

پښتون به بيا له فرعوني قتل عام کوم پــــــلو ځي ؟
موسی به بيا چې د کوم مصر بيابان تـــــــــه اوړي ؟