غزل

2020-09-21

کله ساز، کلـــــــــه سرود، کله غزل شم
کلـه هم چې زه د ښکلو ښکلو خپل شم
 
هر سړی چې ورته ګـــوري نو خمار شي
خود به غواړم چې د سترګو یې کجل شم
 
تشنګي وس په جــــــــــــامونو نه ماتېږي
تنده ماته شي په شونډو چې زه ښکل شم
 
هسې ډېر ګڼمـــــــــه ځان لکه شتمن زه
خو چې و وینم ښایست د زړونو غــل شم
 
که مزل یې د منصــــــــــور منزل ته رسي
زه به هم د لېــــــــــونتوب د لاري مل شم
 
په شــــــډل صورت بس خوښ یمه آرینه
بې پښتو به شم که بل رنګ کښې بدل شم