له ما خفه او مروره ، راشه ډوب مې که
يه زما ياره زوروره ، راشه ډوب مې که
واوره ورېږي زه لمدو سکرو ته ناست يمه
په ما راولوېږه کمره ، راشه ډوب مې که
ته رانه لاړې په کاسو کاسو به وژاړمه
ما زوروه دغسې نره ، راشه ډوب مې که
زما د غوڅو پښو تڼاکو ! لږ څه وار وکړئ
د چا د سترګو سمندره ، راشه ډوب مې که
ما ددې دٙور له يارانو داسې لرې ساته
زما غزل ، زما هنره ، راشه ډوب مې که
ډاډ څه ؟ خو مات د سمندر په غاړه ناست يمه
تور ماښامى زېړ مازيګره ، راشه ډوب مې که