سمسور

هله مې مخ ته د ژوندون هره لمحه ودرېده

چې د انسان غوندې ګويانه ايېنه ودرېده

زه وم راوتى د رڼا او د ښکلا په تکل

لکه دېوال به زما مخ ته توره شپه ودرېده

ښکاري د کار سړى به وي همدغه يو وګړى

چې استقبآل ته يې دا ګرده ښاريه ودرېده

زما د غم په کېفيت دومره غمژن شو ماحول

زه داېرې کې وم اوماته تماشه ودرېده

په يبلو پښو، په شاړو دښتو وو نږدې منزل ته

افسوس افسوس چې بې همته قافله ودرېده

شاېد د زړه غوښې يې وې د مځکې تل کې پرتې

يوه مورجانه هدېرې ته ودرېده ودرېده

سترګې مې ډکې شوې کنډکنډ غمي راتوي شول ترېنه

کله چې ېاد ته مې سپېره د ژوند کيسه ودرېده

منګله! دا چې مسيحا نه وي نو څوک به وي بيا

د چا دپاره چې روانه جنازه ودرېده

د ښاغلي منګل ښېوه وال شعرونه - نور