كله كــله يـــې د زلفــــــو ولـــــونه راشــــي پـــــه آسمـــــان
تـــــــه بـــه وايـــــې چــــې را اوري بيا په څاڅكو كې باران
ورتــــه خــــوښ د زړګـــــــي تـل شي په هنداره كې د هيلو
او په ځير ځير ورته ګوري هـــــر يـــــو ډكـــــى او انـــســان
ريښي وتخڼي د بوټو په سـارا او هــــــم پـــــه غــــــرونـــــو
زموږ تنده بـه شي مــاتــــــه د اوبـــــــو پـــــه يـــــوه كاروان
غوره هــــار چــــې كله پيــــل شي نو هيلې په مستۍ شي
پــــه رګــــــونــــو كې د زړونو يې شـــــــرر شــــــــي را روان
پــــــه همـدې مهال يو داسې خاورين باد شي په فضا كې
تــــه بــــه وايـــــې چــــې نازل شــــولـــو د تورو شپو توپان
سپيرې دوړې شي په سيمه را ولاړې هسكـــې ټـــيټـــــې
غـــــورزوي پـــه هر يو لـــــــوري د وړو شــــــګو هـــــاوان
د اميد د ګــــودر شـــــونــــــډې كاندي داسې وچې كلكې
تـــــه بــــــه وايـــــې چــــې مــرګــي پرې حمله كړې ناګهان
د آسمان مخـــــه كـــړي بنده زيړې خاورې لــــكه وريځې
څو كلونه مو دي داســــې پــــــه دې عصـــــر ســـرګــــردان
نه پوهيږو اورښت ولې دى نــاراضــــه لـــــدې خلــــكـــــو
ولې نه راليږي دلـتــــــه د خوښــــيـــــو دستــــــرخــــــــوان
شنبه: ۱۳/7/1381هجري لمریز مطابق 5/10/2002 م
زرمت_پكتيا