سمسور

دا چې راوريږي تل زما پــــــــه ســـــــــــر 
دا کاڼي دې رانۀ شي د چـــــــــاپــــــه سر 
 
قتل د تيرو ئې کړو ثابـــــــــت پــــــــه ما 
بيا ئي مې مقتل ته د رڼـــــــــا پـــــــه سر 
 
شکر چې د مينې دې مجرم کـــــــــړمـــه 
زه خو له سر تير يمــــــه د تــــــا پــــه سر 
 
کرښې په تندي ئې ګونجې ګونجې دي 
چا ورته څـــــه وئېــــــــلي دي زما په سر 
 
چا چې خپل ضمــــــير غـــلام د بل کړلو 
لويږي به ملګرو خــامخــــــــا پــــــه سـر 
 
نه شم شپې ته ورځ وئېـــــلی نـــــــه شمه 
پرې کۀ مې کړي ژبه څوک رسا پـــه سر 
 
وايه چې څه وائې خپـــــل اختيار دې دې 
تاسره به څوک رسوي دا پـــــــــه ســــــــــر 
 
حسنه بــــس دې مـــــا پـــــسې راګــــوره مه 
پاتې شو له مانه وطـــن ستـــــــا پـــــه ســــر 
 
غمه ! ارماني يــــــــــم تـــــا ووړې شمــــــه 
خېر دې که درنيږي بوج زمـــــــــــا پـــــــه سر

ښاغلي محمد اسلام ارماني شعرونه - نور