يــــو وار ســــترګــــــې کړه راپورته نازولـي
پــــه بـــڼو دې څــــومـــره زړونـــه دي پيئلي
مــــينه نـه رځـــــي زمــــا پـــــه ډيــرو ښکليو
دا خــــــــو ته يې چې د کړم په زړه ويشتلي
په نصيب به ستا دا سرې شونډې د چاوي
تــــــا خـــــو ويـــنې دي زمـــا د زړه زبيښلي
دا خـــــــتلی زړه بـــــــه څــــو په تا پسې وي
چــــــې په مـــا رځـــــې نو لږ شه پښه نيولي
سـتا د مينې لـيونيان خـــو هومره ډير دي
چې حساب يې نه په ښار شته نه په کلـــي
دومـــــــــره پيټي انديښنې لـرم په زړه کې
نــــه پوهيږم چــــې په کــــــــومه لار يم پلی
د( مـــــــــنګل) د زړه سکروټې څه راکاږی
حـــــــال مه مه پوښتئ ارام شئ غلي غلي
١٩٩٣\٣\٤ هالند