سمسور

پـوهـېږې اوس مـې څنګـه بې لــه تـانـه زنـدګـي ده ؟
جـــــانـانـه! وه جــــــانـانـه! بـلا ګــــرانـه زنـدګـــــي ده

د سـترګـو لـه يـو رپ سـره يـې څـو کـسـو نـه واخلـي
ددې وطــــن د خــلکـــــو څــــه ارزانــه زنـدګــــي ده

پښـــتون يـې چــې ونـه ګـڼـې کـوم بل څـه ورتـه وايـه
د چــا چــې بــې حـجــــرې او بـې اذانــه زنـدګـــي ده

چې يار يې وي ، کـوکـنار يې وي او رحم پر خوارانو
د داســې خـلـکــو بـالــکل بـې ارمــانـه زنـدګــي ده

بـې مـينې ، بـې لــتـانـه ، بـې لــــه يـاده دې جــــانـانـه
بـې عقـلــه او بـې روحـــه بـې وجـــدانـه زنـدګي ده

چـې نـه پـکې عـزت وي ، نـه غـيرت او نـه مــــېړانه
هـغـــه ګـــورئ مـلګـــــرو بــې ايـمــــانـه زنـدګـي ده

ســره له دې چــې ډکــه ده لـه رنـځــــه فضـليـاره
خـــو بيـا هــم ګـــوره مـينه څـه کامـرانـه زنـدګي ده

دښاغلي فضل هادي فضليار شعرونه - نور