2020-09-21
په لويه لار کې ناست يم
د دنياګۍ د ډېرو خولو له لاسه
مې دې سپېرو خاورو کې
د دروېزې په نوم څادر خپور کړی
د ځو انيمرګې ځوانۍ
د يو خواږه تصور
د پښو ښکالو څارمه
په دې خبر نه يم چې چېرته به وي
په دې خبر نه يم چې څه به کوي
خوڅو کلونه وړاندې
مې يې په دې کوڅه کې
د پلونو خاپ ليدلی
باران د خدای رحمت دی
ځمکه ودانه شي پرې
خوزموږ خوارو دښتې
بس تش ځوزان ټوکوي
د تا يادونه مې په زړه اورېږي
وايم ستا مينه به پرې ماته کړمه
خود زړه کړاس راغه کې
د حسرتونو شور شي
۱۴/۰۹/۰۵