لكه زاهد وځان ته ناست يمه خلوت لرمه
ډېره موده يې په ښكلا كې رياضت لرمه
دا ښاري پېغلې مې پر زړه باندې چك نه لګوي
زه كليوال ژڼى ساده غوندي فطرت لرمه
ګناهګار يم خو دومره نه يم چې له لارې وځم
د شپې ناوخته د غزلو امامت لرمه
ستا په كتو را باندې سل زره رنګونه اوري
جار دې له سترګو څه ښاغلى محبت لرمه
په دغه وخت كې چې سعيد له بلا امن لرم
دعا د مورجاني بلا بلا رحمت لرمه