ستا خوږې خوږې کیسې ځان سره وړمه
ستا د کلی خاطرې ځان سره وړمه
بې ریشتې دې ووم ده زړه کور ته راغلې
اوس چې ځمه نو ریشتې ځان سره وړمه
ستا د مینې په رنجوو مې تورې کړی
خپلې سترګې او لېمې ځان سره وړمه
بې صبری به ران هېڅ کله ونه شی
بې حسابه اوصلې ځان سره وړمه
تش لاسونه دی له در نه بېرته نه ځم
ستا د مینې خزانې ځان سره وړمه
زه خو ځم نه ایسارېږمه څاروانه
د یادونو ورځۍ شپې ځان سره وړمه