بې کوره مسافر یم د تیارو شاته ولاړ يم
ماښام چې شی د بندو در وازو شاته ولاړ يم
دا ستا د جداېې یخی هوا یم لړزه ولې
دا ځکه دې د سپین مخ د لمبو شاته ولاړ يم
که سر ته مې خطر وی او که مال ته مې خطر وی
تر مرګه به د خپلو پښتنو شاته ولاړ یو يم
قاتل د انسانیته د اسمان ستورو ته ګوره
زه دومره د بې شماره جنازو شاته ولاړ یم
قدم د ترقې په لار چې نه شې اخیستلې
زه داسې د مازورو بې پښو شاته ولاړ یم
څاروانه د مجاز په سترګو نه شې مالیدلې
که نه نو زه د ټولو آينو شاته ولاړ یم