2020-09-21
راځي له ځان سره رڼا راولي
سپرلي قسم کړى چې تا راولي
دا چې په کلي کې نفرت خوروي
داخلک کلي ته بلا راولي
ما د ارمان په خوله باور کړى و
ماوې چې تا به په رښتيا راولي
زما نه غم د محبت هېروي
زما خوږمن ماله خندا راولي
زما د زړه د پرهر څړيکه، څړيکه
تا يادوي ماله ژړا راولي
مونږ چې ډيوه د محبت بلوو
وخت مهربانه شي هوا راولي
څوک به ستا نوم د چا نه څنګ پټوي
څوک به سپوږمۍ کورته په غلا راولي
سپرلى، ځواني او لېوني خيالونه
ياد يې د ځان سره دنيا راولي
دا د شعور په شرعه مخکې تلي
دا قافلې به څوک په شا راولي
ستا د بڼو د بڼ الوتې مرغۍ
ما د بڼو سوري له بيا راولي
دومره څه يو بل خو به و پېژنو
سپلى به دومره څه رڼا راولي
څنګ د واعظ خبره ومنمه
دنيا به څنګه څوک په شا راولي
نور دې څوک نه ژاړي چې نه ژاړمه
دلته چې څوک ژاړي ژړا راولي
دچا خاطر وي د چا غم صابره
تا مېکدې ته خامخا راولي