مين خو نه يمه، خو ويې وايم چې زړه ته راشي
لکه ماشوم هره خبره چې مې خوله ته راشي
بس هر ماښام مې هرکلی داسې په مينه وکړي
لکه يو ورک چې له کلونو پس کاله ته راشي
څنګه به وخورمه تيندک، څنګه به ستړى شمه
چې کله وځمه ابۍ راپسې وره ته راشي
احساس د ښار د ښايستونو رنګ کې نه ورکېږي
احساس دمه شي، چې ستا زړه ته راشي غره ته راشي
په دغه ښار کې چې اوسېږم دا مې ځکه خوښ دی
ماته په دې خلک راځي، چې پښتانه ته راشي
د ۱۳۹۶لمریز د وري د ۱۲مې، ماښامی/بلخ