بارانونه دي، سپرلی دی، هر يو ځانته لېونی دی
نن که خپل دی، که پردی دی، هر يو ځانته لېونی دی
که وړوکی دی، که لوی دی، که بوډا دی، که بوډۍ ده
دا که ښځه؛ که سړی دی، هر يو ځانته لېونی دی
د نارنج د ګل وږمې دي، چاپيريال شاعرانه دی
ميکده کې ماښامی دی، هر يو ځانته لېونی دی
دا جينۍ د ونې دنګه، له همده سره جوړيږي
هلک څومره ګلالی دی، هر يو ځانته لېونی دی
په حجره کې راټولېږو، د رباب، منګي مجلس دی
د ملګرو څه کمی دی؟ هر يو ځانته لېونی دی
ټول د مخې لېوني دي، روغ بيخي وطن کې نه شته
لېونی خو لېونی دی، هر يو ځانته لېونی دی
دا د دې ولس قاتل دی، د پردي هېواد جاسوس دی
دا ملا ورته مسکی دی، هر يو ځانته لېونی دی
شاعري خو لېونتوب دی، د لېوانو په مالت کې
مينه هم عجيبه شی دی، هر يو ځانته لېونی دی
ته اوسېږه په لندن کې او مېرمن دې امريکا کې
جرمني کې دې لمسی دی، هر يو ځانته لېونی دی
مونږه ولې وژل کېږو؟ دا پوښتنه له چا وکړو؟
ايرانی که پنجابی دی، هر يو ځانته لېونی دی
ته زمونږ د سترګو تور يې ښه ډاډه راځه جانانه
رقيب څه د سپي بچی دی؟ هر يو ځانته لېونی دی
بس چې ښکلی دی ځوابه، ورپاڅېږه غاړه ورکړه
کليوال دی، که ښاری دی، هر يو ځانته لېونی دی